Denken dat je iets weet van Zuid-Sudan als je Juba kent, is een misvatting. We dachten dat het land inmiddels iets verder ontwikkeld was dan wij van tevoren verwacht hadden. Ja, in Juba wel, en daar gaan de verdere ontwikkelingen ook heel snel. Maar de rest van het land?

We vlogen van Juba naar Kwajok, en dan met de auto naar Wau. Wau heeft wel een vliegveld, maar dat is al enkele maanden gesloten na een ongeval. Of en wanneer het weer opengaat is niet bekend. Kwajok heeft overigens geen vliegveld. Wat ze hebben is een landingsstrip van gravel waar kleine vliegtuigjes op kunnen landen. Geen luchthavengebouw of iets dergelijks, passagiers die mee terug willen staan onder de bomen naast de baan te wachten. In Juba moesten we de bagage al zelf klaar zetten voor het inladen van het vliegtuig, in Kwajok moesten we het zelf eruit halen.

Het vliegveld in Juba was weer een chaos, net als bij aankomst. We mochten niet al onze bagage meenemen, maar tot vlak voor vertrek was onduidelijk welk deel wel en niet. De rest van de bagage wordt door VSO nagezonden, we moeten nog even afwachten hoe lang dat duurt. Bij vertrek stond ik nog even te praten met de man van het WFP die de zaken regelde. Ik vertelde dat ik net aangekomen was en probeerde uit te vinden hoe de zaken geregeld waren in Zuid-Sudan. Zijn antwoord: “They’re not. That’s why we’re here!” Tsja.

Bij aankomst in Kwajok stond er een auto op ons te wachten met een chauffeur en iemand van WOTAP. Tijdens de reis naar Wau kregen we een heel ander beeld van het land. Wat een armoede! Maar ook: wat een potentie! De weg was uiteraard van gravel, met veel kuilen er in. Nauwelijks auto’s, wel fietsen, karren getrokken door ezels, vrouwen met allerlei spullen op hun hoofd. Af en toe een dorpje van leemhutten (tukuls) met daartussen niets. Soms een schooltje of een kliniek, meestal met een bord er bij van een hulporganisatie. We hebben één of twee keer een marktje gezien in een iets groter dorpje. Armoe troef, mensen leiden ook echt aan ondervoeding door de hoge voedselprijzen op dit moment.

Maar het land is ook groen, ontzettend vruchtbaar en biedt veel mogelijkheden voor landbouw. Alleen: dan moet je wel weten hoe je de opbrengst van je stukje land zo kunt vergroten dat het mogelijk wordt om een deel te verkopen. En het land biedt een prachtige mogelijkheid voor toerisme. Het is een walhalla voor vogelliefhebbers. Ik ben geen kenner, maar heb al tientallen verschillende soorten gezien. Er zit ook wild (we waren nog geen kwartier op weg toen we al apen op de weg zagen), dus voor safari’s zijn er ook mogelijkheden. Potentie genoeg dus, maar we hebben nu ook gezien hoeveel er nog voor nodig is om daar gebruik van te kunnen maken.