Naar Zuid-Sudan reizen is terug in de tijd gaan. Weinig sectoren waar dat zo zichtbaar is als in het boerenbedrijf. Veeteelt hier is nomadisch. De stammen volgen hun koeien, die vooral het water achterna gaan. Elkaars vee roven omdat dat dient als bruidsschat hoort daar bij, maar met de huidige beschikbaarheid van vuurwapens loopt dat nog wel eens uit de hand.

De reden om zo weinig land te bewerken is dat de landbouwmethoden hier nog uit de prehistorie stammen. Ploegen doe je hier met de hand, zaaien en oogsten ook. Vooral het ploegen is zwaar werk wat heel veel tijd kost voor een klein stukje. WOTAP (mijn werkgever) heeft nu, in samenwerking met Oxfam, in een dorpje aan twintig families ossen ter beschikking gesteld om het ploegen te vergemakkelijken zodat grotere stukken land bewerkt kunnen worden. Om dat succesvol te laten zijn, is het wel nodig om deze mensen eerst te leren hoe ze de ossen moeten verzorgen, maar vooral hoe ze met deze dieren moeten ploegen. Ze hebben geen idee!
Er zijn ook tractoren beschikbaar gesteld aan de Zuid-Sudanese overheid door een buitenlandse overheid. Van de vijfendertig tractoren die geleverd zijn, staan er drieëntwintig ongebruikt weg te roesten op een opslagterrein in de hoofdstad Juba omdat niemand er mee kan omgaan. Je kunt ook te grote stappen willen maken in de ontwikkeling van een land.