De eerste stapjes van een kind, het eerste zelfgeschreven woord, de eerste reis, de spreekwoordelijke eerste zoen, de eerste rit alleen na het behalen van je rijbewijs, de eerste baan…
Iedere eerste keer betekent over een drempel stappen, iets nieuws proberen, je angst voor het onbekende overwinnen. Soms lukt het niet gelijk en gaan aan de eerste keer een heleboel pogingen vooraf. Een kind zal heel wat keren vallen voordat het echt de eerste stapjes zet. Maar als het lukt is de voldoening groot. Vaak wordt het aantal eerste keren dat je meemaakt gedurende je leven steeds kleiner, je hebt immers zoveel dingen al een keer gedaan.

Het afgelopen jaar heb ik heel wat eerste keren meegemaakt, waarvan jullie vaak hebben kunnen meegenieten. De eerste keer werken in een ander land is het meest voor de hand liggend, maar ook de eerste keer een veiligheidstraining, de eerste keer naar Internationale Vrouwendag, de eerste keer cassave herkennen, de eerste keer koken op houtskool. Nieuwe ervaringen genoeg, genoeg stof om over te schrijven op dit blog.
Ook dat is een eerste keer, een blog schrijven, en het heeft geleid tot meer schrijfwerk. Natuurlijk schreef ik voordat ik een blog begon ook al. Ik zal heel wat pagina’s gevuld hebben met beleidsstukken, rapporten, voorstellen en andere zakelijke correspondentie. Maar dat is toch heel iets anders dan de persoonlijke stukken op een blog of het schrijven van een gedicht of verhaal.