“Waarom maak je hem niet gewoon dood?”
“Pardon? Dat dacht ik toch niet.” De verblufte uitdrukking op mijn gezicht maakt duidelijk dat ik niets van de uitspraak van mijn collega begrijp, evenmin als hij mijn verbazing overigens begrijpt. Nee, er is geen gewapend conflict aan de gang, ik hoef me ook niet te verdedigen tegen een aanvaller of een gevaarlijk roofdier. De “hem” die gedood moet worden is een vleermuis, weliswaar één van gigantische afmetingen, maar toch, een vleermuis. Ik heb mijn collega zojuist de foto hieronder laten zien waarop de vleermuis in onze boom hangt, en hij is er duidelijk niet van gecharmeerd. Ik vond het dier vooral bijzonder. Een schoolvoorbeeld van verschillende manieren om naar dingen (dieren in dit geval) te kijken.

Voor mij zijn vleermuizen een bedreigde diersoort die je met rust laat en zo min mogelijk verstoort. Om ze te beschermen slopen we geen gebouwen waar ze in hangen zonder ze eerst te verplaatsen. In bepaalde seizoenen kappen we geen bomen om ze rust te geven en we organiseren geen evenementen met veel licht en geluid in een gebied waar vleermuizen zitten. Ik vind vleermuizen bijzonder. In Thailand heb ik in de schemering nog eens een heel eind gerend om vleermuizen uit hun grot te zien vliegen en iets verder nog eens over te zien scheren.

In Zuid-Sudan ligt dat toch iets anders. Vooropgesteld: vleermuizen zijn hier niet echt zeldzaam. Je ziet ze veel vliegen, in veel verschillende soorten, sommige van grote omvang . De neiging om dieren te beschermen en te verzorgen is toch al niet zo groot hier, zelfs niet voor huisdieren, dus laat staan voor vliegend wild. Toen er eens een vleermuis zo dom was geweest om ons kantoor in te vliegen, werd hij door de bewaker knock-out geslagen met een bezemsteel. Pas daarna werd ontdekt dat het geen hij maar een zij was, de kleine baby-vleermuis hing nog aan de tepel. Uiteraard hebben moeder en kind de klap met de bezem niet overleefd.

Om eerlijk te zijn, de grote beesten geven ook ons flinke overlast. Een vleerhond of vliegende hond, zoals ze ook wel genoemd worden, is wel wat anders dan de Nederlandse kleine vleermuis. Ze gebruiken geen geluid om zich te orienteren, ze kunnen goed zien, ook in het donker. Helaas voor ons eten ze geen insecten maar fruit. Dat hebben wij nogal veel in onze tuin en dat hebben ze inmiddels wel ontdekt. Vrijwel onze hele oogst aan guaves en een deel van onze gheesta’s hebben ze opgegeten voordat wij ze konden plukken. Erger is dat ze ook dol zijn op mango. Van mij mogen ze de mango’s eten, het zijn er zoveel dat we ze toch niet allemaal op kunnen dus of de buurkinderen of de vleermuizen ze nou opeten maakt me niet zoveel uit. Het probleem is dat de mango’s uit de boom naar beneden vallen als de vleermuizen er aan gaan eten. Da’s minder fijn, want het komt nogal hard aan als zo’n vrucht van een meter of tien naar beneden komt zeilen. Ik heb er tot nu toe één op mijn hoofd gekregen, maar die hing onder in de boom en was redelijk zacht, dus geen schade. Of dat zo blijft? We hebben er inmiddels wel eens over nagedacht of ze niet te verjagen zijn. Tot nu toe zijn ze niet onder de indruk van onze acties. Om ze dood te maken gaat te ver, dus heeft iemand goede suggesties?