Ruim 95% van de bevolking in Cambodja is boeddhistisch en dat is ook de staatsreligie. Kerstmis is dus iets wat de Cambodjanen niet vieren. Geen vrije dagen, geen kerstbomen of kerstversiering, geen feestjes met de familie of naar de kerk. Nou is het ook lastig een kerstgevoel te krijgen als continu de zon schijnt en de temperatuur rond de 30 graden ligt, voor Cambodjanen zijn 25 en 26 december dagen als alle andere. Behalve hier in Phnom Penh. De stad, en zeker het deel waar wij wonen, telt zoveel expats dat kerst hier iets bijzonders begint te worden, wat ook echt zichtbaar is. De appartementencomplexen waar expats wonen hebben kerstversiering voor de deur en winkels proberen, meer of minder geslaagd, op de kerst in te spelen.

Het is inmiddels zover dat Cambodjanen die met buitenlanders werken enigszins begrijpen dat Kerstmis een bijzonder moment is, hoewel ze nog niet helemaal  doorhebben hoe het werkt. Met enige regelmaat krijg ik nu de vraag “Wat doe jij voor gelukkig, vrolijk kerstfeest?” Huh?
Tsja, de (Britse/Amerikaanse/Australische) commercie heeft inmiddels duidelijk gemaakt dat er iets is met ‘gelukkig kerstfeest’ of ‘vrolijk kerstfeest’, maar dat je dat iemand toewenst en dat het niet het feest is dat zo heet, was even niet duidelijk. Dat je de twee bijvoeglijk naamwoorden niet combineert, al helemaal niet. Inmiddels heb ik begrepen dat de eigenlijke vraag is of ik werk op die dagen of vrij neem. Ik weet het nog niet.