De kerk was het toneel van één van de ergste slachtingen tijdens de genocide in 1994. Meer dan 11.400 mensen stierven hier op één dag.

De kerk staat tussen de bomen op een klif, boven het kalme blauw van het Kivumeer. De Tutsis schuilden in de kerk toen een menigte, dronken van het bananenbier, granaten door de deuren en ramen naar binnen gooide en daarna naar binnen rende om diegenen die nog leefden neer te knuppelen en te steken. Het duurde ongeveer drie uur. (Lindsey Hilsum, vertaling van mij)

Na de genocide is de kerk er jarenlang geblakerd en geschonden bij blijven staan, maar uiteindelijk is hij herbouwd en opnieuw gedecoreerd als eerbetoon aan de slachtoffers, de overlevenden en de kracht van de menselijke geest. Op zondagen wordt hier nu weer de mis opgedragen. Voor de kerk hebben nabestaanden van de slachtoffers een monument voor de slachtoffers opgericht.