Plastic tasjes zijn in Rwanda al meer dan 10 jaar verboden. Sinds er bij een opruimactie in Kigali in 2006 meer dan een miljoen in de openbare ruimte werden aangetroffen, mogen ze niet meer weggegeven of verkocht worden. Ik zou verwachten dat dat een groot aanbod van stevige boodschappentassen van andere materialen had opgeleverd, maar dat is niet het geval. Oh, ze zijn hier wel te krijgen, de tassen van canvas, leer of stof, en voor de toeristen zijn er zelfs tot een hartvorm opvouwbare tasjes van kitenge (stof met Afrikaanse geprinte motieven), maar de Rwandezen gebruiken ze niet. Op de markt kun je stevige zakken van een soort raffia kopen, maar als ze elders iets gaan kopen, nemen ze geen tas mee om het in te stoppen. Maar… ze verwachten dus wel dat hun aankopen verpakt worden. Daarom hebben alle winkels grote stapels papieren zakken liggen, waar alles in verpakt wordt. Een ananas? Papieren zak er om heen. Een pak vruchtensap? Papieren zak er om heen. Een boek? Papieren zak er om heen. Eieren? Papieren zak er om heen. En zelfs bij aankoop van een tas: papieren zak er om heen. Ik moet er heel veel moeite voor doen om niet iedere aankoop in een papieren zak te laten stoppen voordat ik het in mijn tas stop (die ik dus meestal wél meeneem). Het heeft inmiddels een heel scala aan bedrijfjes opgeleverd die papieren zakken in alle soorten en maten produceren (gelukkig meestal wel van gerecycled papier), maar ook de vervolgvraag: en wat doe je dan met die papieren zakken als je je aankopen uitgepakt hebt? Zomaar weggooien is ook zo zonde. Wij gebruiken de grote zakken meestal als vuilniszak, en de kleine blijken uitstekend geschikt om kakkerlakken in te vangen. Met een kaars erin worden het tamelijk feeërieke verlichtingsbronnen (wel uit de buurt van brandbare materialen houden, ter voorkoming van rampen mocht het papier onverhoopt in de fik vliegen), maar aanvullende ideeën zijn zeer welkom!