Vergeet alles wat je weet over luchthavens als het gaat over Juba Airport. Geen comfortabele gates, geen bagagebanden waar je bagage “vanzelf” op verschijnt, geen winkels, geen organisatie. In plaats daarvan krijg je chaos. Georganiseerde chaos, maar toch.

Stel je de aankomsthal voor als een ruimte van ongeveer 25 m2. In één hoek de visumbalie, drie loketjes groot. Vier mensen achter de loketjes (kan makkelijk als het er drie zijn) en een half vliegtuig mensen ervoor die staan te dringen. Welk loketje je moet zijn is raden, maar als je het formulier invult dat er ergens tussenin klaarligt en dat vervolgens met je paspoort ergens inlevert, krijg je het via de handen van alle officials en een hoop mede-wachtenden uiteindelijk wel weer terug.

Vervolgens in het midden van de hal en langs de muren een enorme stapel koffers en tassen, aangevoerd vanaf de vliegtuigen via een open kar (in de regen, dus alles is nat) en een gat in de muur. De massa mensen om de stapel heen gedraagt zich net zo als het publiek tijdens de Dolle Dwaze Dagen van de Bijenkorf. Graaien naar je koffer is het devies, en dan zo snel mogelijk de bagage laten controleren.

In de hoek van de hal tegenover de visumbalie is de balie waar de bagage gecontroleerd wordt voordat je het mee mag nemen. Er staat één man die wil dat je je koffer open maakt, er even naar kijkt en vervolgens met krijt een streepje op zet ten teken dat het goed is. Natuurlijk ook daar gedrang om zo snel mogelijk het krijtstreepje van de official te krijgen waar je eindelijk mee naar buiten mag.

En buiten gaat de chaos in het verkeer gewoon door….