Op 6 april 1994 kwam de toenmalige Rwandese president Habyarimana, na een bijeenkomst van staatshoofden in Dar es Salaam, terugvliegen met zijn Burundische ambtsgenoot. Vlakbij zijn bestemming, de militaire luchthaven, werd het vliegtuig uit de lucht geschoten. Het kwam neer in zijn eigen achtertuin, geen van de inzittenden overleefde de crash. De volgende morgen startte de genocide.

Dat deze gebeurtenis het startsein voor de genocide was, is onbetwist, wie het vliegtuig uit de lucht heeft geschoten zal wel altijd onbewezen blijven. De crash was de benodigde vonk, maar het kruitvat waar het in viel was over veel langere tijd opgebouwd. De genocide was geen incident, ontstond niet “opeens”, maar was zorgvuldig gepland en voorbereid. Dat gebeurde hier, in het paleis van de president.

Een president die, met reden, behoorlijk paranoïde was en dus niet in het centrum van Kigali durfde te wonen, maar een huis liet bouwen in de buurt van de militaire barakken. Een huis met geheime deuren, ontsnappingsgangen en sensoren in de trap om alle bewegingen in de gaten te kunnen houden. Tijdens de genocide is het huis geplunderd, dus van het oorspronkelijke interieur is niet veel meer over, maar de volgende president heeft er ook nog gewoond. De huidige woont weer in het centrum van de stad.