De abdij van Jumièges was eeuwenlang één van de belangrijkste benedictijner kloosters, met in de gloriedagen rond de duizend monniken. Gesticht in 654 door de heilige Philibert, op grond gekregen van de toenmalige Franse vorsten, bleef de abdij onder bescherming van de Normandische hertogen en Franse koningen. In de 9e eeuw werd het geplunderd door de Vikingen, maar daarna, met geld van de hertog, groter en mooier herbouwd. De glorietijd van de abdij eindigde met de religieuze oorlogen tussen protestanten en katholieken eind 16e eeuw, maar in de 17e eeuw was er een heropleving onder een andere religieuze orde. Aan de macht en glorie van de abdij kwam pas echt een einde met de Franse revolutie. Zoals alle religieuze gebouwen werd de abdij onteigend en staatseigendom en werden de monniken verdreven. De abdij verwerd tot een steengroeve… Totdat de romantici de ruïnes ontdekten en er de schoonheid van inzagen. Volgens Victor Hugo vormen ze de mooiste ruïnes van Frankrijk.

Het entreegebouw, waar de ticketoffice zit, dateert uit de 17e eeuw en is nog intact.

Het kloosterhof is grotendeels verdwenen, slechts 2 muren staan er nog deels, de rest is open grasveld geworden.